Werkzaamheden in Medical Center Reuth

Shalom, shalom!

De dagen worden afgeteld.... De dagen dat we nog in het beloofde land verkeren. We zullen morgen nog in Reuth werken en daarna hebben we nog twee vrije dagen om in Jeruzalem en in Tel Aviv te verblijven.

Zoals beloofd zal dit verslag voornamelijk in het teken staan van onze werkzaamheden in Reuth, op verzoek van volgers van onze blog. We hebben hiervoor allemaal een apart stukje geschreven, te beginnen met Suus.

' Zoals de meeste mensen weten, werk ik op de intensive care voor baby's. Het oudste kind wat hier ligt is twee jaar. In Israel kennen ze het stoppen van behandelen niet. Alle kinderen worden hier beademd en er is vaak geen contact mee te krijgen. De meeste kinderen zijn zo geboren, anderen kregen complicaties tijdens een operatie of ouders zijn een kindje uit het oog verloren tijdens het zwemmen en zijn na een reanimatie hier terecht gekomen. Er zijn ouders die elke dag bij hun kind komen maar ook ouders die een keer in de drie maanden komen.
Elke dag zie je de mix van religie. De ene moeder is uit de torah aan het lezen en hebreeuwse liedjes aan het zingen. De ander is bezig met een gebed tot allah. Weer een ander heeft een kruisje boven het bed hangen. Wat ik erg apart vond om te zien is dat 2 weken geleden er een klein ventje van 5 maanden werd opgenomen, die in coma lag. het eerste wat hij kreeg van zijn ouders was een mp3 met gebeden tot Allah. Erg apart om een baby met oordopjes in te zien en dan ook nog met zule muziek. De ouders willen voordat hij overlijdt dat hij over Allah gehoord heeft.
Hoe ziet mijn dag eruit?
Ik begin om 8 uur. Ze vragen hier uitgebreid hoe het met je gaat. Van de week kwamen ze om 8 uur in de ochtend met taart aan, nee bedankt. Ook apart is dat de verpleging het belangrijk vindt om zichzelf te vermaken. In plaats van kinderprogramma's zetten zij MTV aan op de afdeling; niet echt kindvriendelijk.
Ik doe alle was van de kinderen, aan het begin was het een klus om alle kleertjes uit elkaar te houden. Daarna zet ik de maxi cosi's klaar, hang ik nieuwe sondevoedingzakken aan alle bedjes en schrijf ik de hebreeuwse namen op alle zakken. Van rechts naar links en in hebreeuws schrijven is ook nog steeds een kunst. Alle kids worden 's ochtends gedouched. Dit gaat in een rap tempo i.v.m. de beademing. Ik verschoon in tussentijd alle bedjes, leg schone kleertjes en luiers klaar. Na de douchebeurten vul ik de pampers en de spullen aan. Ook loop ik elke dag naar de 'pharmacy' om medicijnen op te halen. Rond 12 uur kan ik gaan eten en rond half 2 zit mijn werkdag er weer op. '

Anne werkt op de intensive care voor kinderen.
' Op mijn afdeling liggen ongeveer 20 kinderen waarvan 18 comateus. Ze zijn allemaal in de leeftijd van 2 tot ongeveer 16 jaar, vol met slangen, katheters en sondevoedingen. Omdat ik helemaal niet in de ziekenhuiswereld zit was dit best even wennen. Het gaat bij de kinderen die niet in coma liggen om een klein baby'tje en om een jongetje van 8, een ontzettend leuk en vrolijk kind die in Nederland nooit in een ziekenhuis zou mogen wonen. Helaas voor deze jongen hebben zijn ouders ervoor gekozen om hem in Reuth te laten wonen. Iedereen is dol op hem, hij lijkt wel een beroemdheid. Ik ga vaak met hem wandelen buiten en bijna iedereen komt naar ons toe. Grappig is ook om te zien dat bijna alle kinderen bijbelse namen hebben; Ruben, Moshe, Jairus, Josef, Obadja, Shlomo, we kijken nergens meer van op! Ook op deze afdeling is het belang van religie in dit land erg goed merkbaar. Een moeder zit bijna fulltime de torah bij haar kind te lezen, een andere jongen die in coma ligt wordt dagelijks met gebedsriemen en een gebedskleed door zijn vader meegenomen om te bidden.

Mijn dag ziet er als volgt uit;
Rond 8 uur start ik met het helpen van het wassen van de kinderen. Dit was eerst erg lastig, aangezien de meeste verpleegkundigen geen woord Engels spreken. Inmiddels weet ik de Hebreeuwse termen die ik bij deze klus nodig heb en gaat het communiceren een stuk soepeler. Als dit gedaan is ga ik vaak naar de farmacie voor wat medicijnen en spullen. Hierna heb ik op de meeste dagen 'groep' . Er zijn dan twee activiteitenbegeleidsters die met 4 kinderen die daartoe in staat zijn buiten met de rolstoel gaan wandelen, over een onderwerp liedjes zingen of muziek maken. Ik help hen hierbij. Om 10 uur ontbijt men hier. Ik maak altijd een salade van allerlei soorten groenten. Hier gooien ze yoghurt bij. Dit is een typisch Israelische manier van ontbijten. Het was even wennen maar het is eigenlijk best lekker en erg gezond.
Taken die ik verspreid over de dag doe, zijn het doen van de was, het bijvullen van allerlei medische voorwerpen en het kopieren van documenten.

Ook ik, Annemieke, zal iets vertellen over mijn werkzaamheden binnen 'Reuth'.

Mij kun je vinden op twee verschillende afdelingen. Allereerst werk ik op 'Youth Alef 1 & 2'. Hier verblijven patiënten voor een onbepaalde tijd. Een aantal zie je na een week alweer vertrekken, anderen zitten hier al voor een half jaar of langer. De periode van herstel bepaalt de duur van het verblijf. De patiënten komen hier met diverse redenen, sommigen revalideren hier van een traumatisch ongeluk, anderen worstelen met hun longen of dealen met de gevolgen van een hersenbloeding en weer anderen zijn van de trap afgevallen en hierdoor ongelukkig terecht gekomen. De patiënten zijn hier over het algemeen wat ouder, nou ja, 55+ (sorry pa en ma).

Daarnaast werk ik op de fysiotherapie. Dit houdt in dat ik patiënten van verschillende afdelingen naar de fysiotherapie toebreng en/of terugbreng. Hierdoor heb ik te maken met diverse patiënten van verschillende leeftijden. Zo breng ik hier de patiënten van mijn eigen 'Youth Alef', maar ook de patiënten van mijn leeftijd van 'Youth Beth' of één van de kinderen van de afdeling waar Anne werkt. En dan spreek ik nog niet over: 'Waf', 'Hey', 'Giemel', 'Alef' en 'Beth' (Met zekerheid verkeerd geschreven, maar zo spreek je de afdelingen in elk geval uit).

Via het werk op de fysiotherapie kom je met veel patiënten in contact. Bizar om te zien dat er patiënten aan het revalideren zijn als gevolg van een ongeluk in het leger. Er is ook een jongen van 24 waarbij om een nog steeds onbekende reden alles opeens is uitgevallen. Waarschijnlijk kan hij over een jaar zijn handen en armen weer gebruiken. Tot nu toe moet ik hem helpen met het aansteken van zijn sigaret of het drinken van een glas water. Vaak geniet hij ervan als er even één van ons bij hem komt zitten en wat gezelligheid biedt. Vandaag was hij erg depressief, dat is heel lastig om te zien. Haast niets kan hem dan opvrolijken, en tja, soms kan ik dat heel erg goed begrijpen!

Enfin, ik kan zo nog veel meer vertellen over verschillende patiënten, maar dat laat ik even over voor thuis. Bij deze ook een overzicht van mijn werkdag:

07.30 uur: Youth Alef – We beginnen met het snijden van groentes, pellen van eieren sorteren van bestek en het doen van een kleine afwas.
08.00 uur: Youth Alef – ‘Esther’, de “bazin” van de keuken, en ‘Yasmin’, die hier haar periode in het leger volbrengt, maken de dienbladen met het eten voor de patiënten daarop klaar en ik breng ze naar de patiënten. Daarnaast help ik een aantal patiënten met het geven van eten.
08.40 uur: Youth Alef – De afruimkar kan gehaald worden en de tafels worden ‘afgeruimd’.
08.50 uur: Youth Alef – De eetkarren(?!) schoonmaken.
09.00 uur: Fysiotherapie – De notities ophalen van de fysiotherapeuten, met daarop de namen van de patiënten + de afdeling (beide in het Hebreeuws) en de tijd (Digitale klok ☺). Met de notities ga ik naar de balies op de afdelingen en vraag aan een verpleeg(ster) welke patiënt moet halen. Deze breng ik naar de fysiotherapie, anderen breng ik terug naar hun afdeling of naar de activiteitenruimte en/of ergotherapie of psycholoog. Daarnaast ruim ik hier de ruimte van de fysiotherapie op en breng ik de fysiotherapeuten nieuwe lakens of handdoeken. Soms vragen ze ook om hulp bij een bepaalde oefening met de patiënt.
12.00 uur: Youth Alef – Helpen met de lunch. Ongeveer hetzelfde als bij het helpen van het ontbijt.
12.40 uur: Eigen Lunch met de andere vrijwilligers.
13.00 uur: Fysiotherapie – Zie Fysiotherapie 09.00 uur
14.00 uur: Einde werkdag! ⇒ Let’s go to the beach, beach!

Tot zo ver een overzicht van onze werkzaamheden. We hopen dat jullie een beter beeld hebben gekregen van wat wij hier doen. Erg handig zo de laatste dagen, voordat wij het jullie in real life kunnen vertellen ;-).

Lieve groetjes vanuit Israël.