The story goes on...

Erev tov!

Na, als echte ingeburgerde Israëlieten, vandaag de shabbat gevierd te hebben, leek het ons goed om na zonsondergang een nieuw reisverslag te plaatsen.

Dit keer een verhaal over krabbende katten aan de deur, avondwandelingen over de boulevard, poffertjes in Tel Aviv, openlucht fitness, enorme kwallen, kinderen om 3 uur ’s nachts op de driewieler, het fanatiek willen winkelen op een markt die er niet blijkt te zijn en alladin-broeken. Maar ook een verhaal over het inleiden van de shabbat bij de klaagmuur in Jeruzalem, het bezoek aan Golgotha, het ontmoeten van leuke mensen en het bezoeken van de “tuin” van één van onze cliënten.

We zouden regels kunnen vullen over onze strandbezoeken die erg ‘cham’ (= warm) zijn en over de glasheldere blauwe golven die ons een heerlijke verkoeling brengen,
maar daar zullen we jullie, in Neerlandse omstandigheden, maar niet mee vermoeien. Beter kunnen we jullie vertellen over onze bijzondere, niet reguliere, bezigheden en ervaringen.

Woensdagavond trokken wij vol goede moed op onze slippertjes richting de Tel Aviv poort. Het wandelen op zich vonden we al fanatiek genoeg van onszelf, maar na ons bij een outdoor fitnesscentrum uitgeleefd te hebben voelden we ons zeker tevreden. De tocht liepen we langs de boulevard, waardoor we strand na strand tegenkwamen. Opvallend zijn de vele beachvolleybalvelden, weegschalen, speeltuinen en openlucht fitnesscentra die op de stranden te vinden zijn. Aan beweging zal het de Israëlieten niet ontbreken, misschien ook een puik plan voor in Nederland? Het zal de ziektekosten vast aanzienlijk verminderen..

Inmiddels kijken we niet meer op van joden met lange pijpenkrullen die los gaan op eigentijdse muziek, als zijne evangelisatieactie. Overigens, met de vele militairen en politieagenten zijn we ook al bekend. Sterker nog: het zijn onze beste vrienden. Zoals meer Joden/Arabieren hier doen, werden we aangesproken door een Arabier. We liepen verder en deze man liep, naar ons idee, op een verdachte wijze door. Terwijl hij nog een aantal keren lachend achterom keek, verscheen er binnen enkele seconden van een onbekende plek een politieagent die hem in de boeien sloeg en meenam. Over undercover-politie hier te spreken.

De bewoners/cliënten zijn al helemaal gewend aan ons. Ze vragen ons wel 10 keer op een dag of we ze een brief willen schrijven als we weer terug zijn in Nederland en vragen ons naast hen te zitten of met ze te wandelen. We kregen het privilege om de tuin, bestaande uit 5 plantjes in een bloembak, van één van hen te bezoeken. Wij hoeven jullie uiteraard niet te vertellen dat dit een sentimenteel moment was.

Naast ons “huis” zit een winkeltje, waar we dagelijks langslopen samen met de cliënten of met zijn drieën op weg naar het strand. Met de eigenaren zijn we al de dikste vrienden geworden en de ‘hug’ mag dan ook zeker niet ontbreken. Dit doen wij natuurlijk niet zonder reden, want op deze manier krijgen we korting en gratis ijsjes. De Hollanders zijn schijnbaar erg geliefd in dit land. Zo kwamen we ook in een broodjeszaak in gesprek met de verkoper die schijnbaar elke 3 maanden in Nederland kwam. Hij trakteerde ons op gratis poffertjes, een recept wat hij vanuit ons prachtige kikkerlandje meenam.

Donderdag zijn we extra vroeg van het strand vertrokken. Niet zomaar, want we zouden naar de markt in Jaffa gaan. Natuurlijk hadden wij vrouwen ons goed voorbereid, want hier zouden we goede aankopen gaan doen. Daar eenmaal aangekomen bleek de markt er niet te zijn. Als echte toeristen lieten wij ons niet ontmoedigen en hebben wij vol goede moed door de prachtige steegjes van deze oude stad geslenterd. We werden hiervoor beloond door een echte joodse bruiloft van dichtbij gezien te hebben, wat zich afspeelde op een dakterras van een restaurant aan de zee. Wat een feest maakten zij ervan!

Een hoogtepunt van deze week was toch wel het bezoek aan Jeruzalem. Voor Susanna de vijfde keer dat zij in deze stad kwam, voor Anne en Annemieke nog onbekend terrein. Het was erg bijzonder om in deze historische stad rond te lopen waar veel verschillende religies zich vermengen. Het herkennen van Bijbelse plaatsen of eventuele plekken waar de verhalen zich afgespeeld kunnen hebben was erg mooi. Het was erg grappig om te merken dat je eigen beeld van Bijbelse plaatsen, vaak in lijn met de plaatjes vanuit de kinderbijbel, er heel anders uit blijken te zien.

Allereerst zijn we naar Golgotha gelopen, waar we ons nog net konden aansluiten bij een groep die een rondleiding kreeg. De gids leidde ons vol overtuiging langs Golgotha en de graftombe. Hij vertelde ons dat het er niet om ging of het daadwerkelijk de plaats zou zijn waar Jezus gestorven is en weer opgestaan, maar dat het er om ging dat Hij is gestorven voor onze zonden en Hij weer leeft.
Vervolgens zijn we door de sjoeks richting de heilige grafkerk gelopen, volgens Susanna net de Efteling. Dit is dan weer een andere plek, waar volgens sommige mensen Jezus zou zijn gekruisigd, gebalsemd en begraven. Bethesda, de plek waar Jezus een verlamde genas, en de plaats waar Hij werd veroordeeld brachten we ook een bezoek.

In de sjoeks waren ze erg blij met ons, want zonder een goede prijs, gingen wij Nederlanders niet akkoord. Susanna was hierin onze steun en toeverlaat die zich niet gek liet maken door de verkopers. Anne en Annemieke waagden zich aan een heuse “Alladinbroek”, waar ze inmiddels al getrouwd mee zijn.

Vanuit de sjoeks liepen we naar de Jaffa-poort waar we met Esther en Esther hadden afgesproken. Samen met hen liepen we langs de stadsmuur naar de Klaagmuur, waar we het begin van de Shabbat hebben meegemaakt. Vooraf zagen we al vele gezinnen in de mooiste kleren, met de langste pijpenkrullen, prachtigste pruiken en diverse hoeden en keppeltjes richting de Klaagmuur op weg gaan. Wat we daar aantroffen was geweldig! Overal hoorde je groepen zingen en zag je ze dansen. De wat strengere orthodoxe joden stonden vlak voor de klaagmuur te bidden, terwijl de ‘vrijzinnige’ joden wat meer naar achter er een groot feest van maakten. De mannen en vrouwen stonden overigens apart, maar gelukkig mochten we op de stoel staan om over het hek naar het mannengedeelte te kijken. Wanneer de shabbat, bij zonsondergang, uiteindelijk echt was begonnen werd ons vriendelijk verzocht van de stoelen af te gaan en geen foto’s of filmpjes meer te maken. Wij gehoorzame kinderen hebben hier natuurlijk direct gehoor aan gegeven.

Vandaag hebben we het rustig aan gedaan. Vanochtend hebben de beide Esthers gedag gezegd, waarna we de hele middag aan het strand hebben gelegen. Met de rust is het nu toch wel weer gedaan, want de shabbat zit er voor ons weer op. Morgen zullen we weer beginnen aan onze werkweek en opnieuw dezelfde verhalen aanhoren en met dezelfde glimlach naar deze mensen luisteren. We hebben weer zin om deze lieve mensen, met ieder zijn/haar eigen verhaal, te mogen helpen. En ja, toch zien we ook wel weer uit naar de vele strandbezoeken die zullen volgen. Of zouden we het daar nou niet over hebben met jullie?

Lehitra ot!

Liefs Susanna, Anne en Annemieke