Onze eerste dagen in Tel Aviv!

Shalom chamud/chamuda,

Manish ma?

Hier dan officieel ons eerste reisverslag.
Na van top tot teen onderzocht te zijn mochten we eindelijk het vliegtuig in naar het beloofde land.
Susanna kon amper op haar stoel blijven zitten toen de lichtjes van Tel Aviv tevoorschijn kwamen vanuit het vliegtuig.
Redelijk snel stonden we buiten en konden om 1 uur s nachts genieten van 30 graden.
We zochten een taxi uit en onze koffers werden op het dak met een touwtje vastgebonden.
De chauffeur deed een poging om de koffers vast te houden vanuit de auto en ook nog met 120 km p/u en een telefoon in zijn hand, wat natuurlijk niet lukt.
Gevolg: Stoppen midden op de snelweg om een extra touwtje te bevestigen. Wij zagen in gedachte onze garderobe al over de weg verspreid liggen.

Om half 2 kwamen we aan bij het tehuis waar de parkieten, honden, ratten, katten en chinchilla's ons een hartelijk welkom bezorgde.
Wat meteen opviel was de warmte van de mensen die hier werken en van de bewoners zelf.

We hebben een kamer gekregen met een ruime badkamer + balkon. Vanaf het balkon kijken we op het parelwitte strand wat amper 2 minuten lopen is vanaf onze deur. AMAZING

We vroegen natuurlijk ook hoe laat we de volgende dag moesten beginnen dit mochten we zelf weten eerst maar eens lekker bijkomen van de reis.
Wij stonden als verrassing de volgende ochtend fris en fruitig om 8 uur bij de directrice die met een parkiet op haar schouders ons uitleg gaf over het huis en vol ongeloof keek dat wij er om 8 uur stonden.

Annemieke werkt samen met nog een Nederlander op een afdeling die het minste hulp nodig hebben.
Susanna werkt op de 1e etage bij de mensen die geheel afhankelijk zijn.
Anne kan op de 2e etage haar piano kunsten volledig kwijt. Mensen genieten hier van en gaan dansen en klappen. Mooi om te zien.

Elke ochtend beginnen we met mensen koffie te geven en te helpen met eten.
Daarna gaan we 2x een half uur met zorgvragers naar de boulevard om daar lekker te zitten en te genieten. Erg he ?
Onze zorgvragers hebben erg veel last van dementie.
Zo zaten Anne en Susanna gisteren op de boulevard met 2 vrouwen van ongeveer 80 en opeens roept 1 vrouw naar een voorbijgaande man van ongeveer 25: Wauuuwww you're so beautiful. Echt om te gieren.
om half 12 helpen we met het middag eten en daarna zijn we vrij. Holadijeee

Mensen zijn gedurig erg grappig en andere hebben indrukwekkende levensverhalen over de de holocaust en Stalin.
De meeste mensen hier in het huis zijn vermogend en hebben een interresant verleden qua werkervaring waar ze graag in het Engels of in het Duits over willen vertellen.
De verpleging kan hier amper engels dus wij moesten toch echt op het Hebrew over. Dit gaat ons al wel redelijk af. We leren veel woordjes van de bewoners.

De zus van Susanna is samen met een vriendin hier voor een week in Israël. Gisteren hebben wij ze opgehaald en nog gezellig wat bijgekletst.

Hier in Israël hoef je maar Holland te zeggen en je bent het komende uur zoet en hebt iedereen zijn hart gewonnen. Iedereen heeft er wel wat over te vertellen.

Dat Susanna het naar haar zin zou krijgen was te verwachten maar ook Anne en Annemieke hebben hun hart verloren aan dit land. En dat al na 2 dagen.

Vanmiddag gaan we lekker weer naar het strand. Vanavond misschien naar Jaffa ( het oude Joppe )

Vrijdag hopen we naar de shabbat viering in Jeruzalem te gaan.

We komen snel weer met een update.

lehitra ot

Shalom